ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﺳﻮﺯ ﺟﺎﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻭ ﺑﮕﺬﺭ؛ ﺍﺳﯿﺮ ﻭﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻭ ﺑﮕﺬﺭ؛ ﭼﻮ ﺷﻤﻌﯽ ﺳﻮﺧﺘﻢ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ؛ ﻣﺮﺍ ﺁﺗﺶ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻭ ﺑﮕﺬﺭ؛ ﺩﻟﯽ ﭼﻮﻥ ﻻﻟﻪ ﺑﯽ ﺩﺍﻍ ﻏﻤﺖ ﻧﯿﺴﺖ؛ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﻫﻢ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻭ ﺑﮕﺬﺭ؛ ﻣﺮﺍﺑﺎیک ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺟﺎﻧﺴﻮﺯ؛ ﺗﻮ ﺍﯼ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻭ ﺑﮕﺬﺭ؛ ﺩﻭﭼﺸﻤﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻔﺘﻮﻥ ﺭﺧﺖ ﺑﻮﺩ ؛ﮐﻨﻮﻥ ﮔﻮﻫﺮﻓﺸﺎﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻭ ﺑﮕﺬﺭ؛ ﺩﺭﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﺑﻪ ﮔﺮﺩﺍﺏ ﻏﻢ ﻋﺸﻖ؛ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭﻭ ﺑﮕﺬﺭ ؛ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﺣﻤﯿﺪ ﺍﺯ ﻫﺠﺮ ﻓﺮﺳﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﺎ:ﺟﻬﺎﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻭ ﺑﮕﺬﺭ (حمیدمصدق)
نظرات شما عزیزان:
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
